به گزارش ایرنا، سفیر جمهوری ایران در هند در پیامی كه در این همایش قرائت شد از دست اندركاران این دانشگاه به ویژه 'محمد اقبال' رئیس بخش فارسی دانشگاه ملی اسلامی دهلی و 'عفت نقابی' استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه در برپایی همایش نظیری نیشابوری قدردانی كرد.

سید' مهدی نبی زاده ' در این پیام اظهار داشت : به تحقیق از آغاز دوره پیوند دو ملت ایران و هند تاكنون بازرگانان ایرانی، شعرا، عرفا و صوفیان نیز نقش موثری در معرفی فرهنگ و تمدن اصیل و غنی ایرانیان در هندوستان داشته اند.

وی گفت : دو كشوری كه ارتباطات بین آنها قبل از اسلام آغاز و تا امروز ادامه دارد و هم اكنون آثار این ارتباطات را در بناهای تاریخی، آثار ادبی و فرهنگی هند می توان مشاهده كرد.

وی افزود: از طرفی مبادلات اقتصادی، فرهنگی، سیاسی و آموزشی دو كشور موجب تداوم و استحكام روابط دو جانبه شده است و هم اكنون میراث غنی دو كشور شامل مشتركات فرهنگی، هنری ، زبان شیرین و فرهنگ فارسی است كه دوستی و محبت این دو كشور دوست را به هم پیوند زده است.

در بخشی از پیام آمده است : در كارنامه شعر پارسی هزاران شاعر پارسی گو دیده می شوند كه از نظر اعتبار شعر و ادب كما بیش ارزشی یكسان دارند، اما از آنجا كه ذهن و زمان محدود است، از میان این هزاران نام، چندین نام به خاطر سپرده می شود و سپس درگذر زمان و در فرایند انتقال خاطرهها از نسلهای گذشته به نسلهای آینده، برخی نامها پر رنگ تر و برخی دیگر كمرنگ تر می شوند.

در بخشی از پیام مذكور آمده است: سرانجام آنان از خاطر می روند،در حالی كه ارزش سروده هایشان بیش از سر مویی فاصله از نامهایی ندارد كه به خاطر سپرده شده اند.

سفیر ایران در ادامه گفت : یكی از نامهایی كه در خاطرات عامه فراموش شد،كسی است كه خواص، او را از پیام آوران شعر فارسی می دانند و لقب فیروزه سبز غزل پارسی را برازنده او دانسته اند، و كسی كه شعر فارسی و بویژه غزل هم عصر و مابعد خود را به طرزی عمیق تحت تأثیر قرار داد.

نبی زاده در ادامه این پیام گفت : نامهایی معدودی كه در خاطره ماندند، كسانی بودند كه رجحان قطعی بر او ندارند و برخی از آنان مانند صائب تبریزی به صراحت، مقام وی را برتر از خود و دیگر می دانستند و این اَبَرشاعر فراموش شده كسی جز 'نظیری نیشابوری' نیست .

وی ابراز امیدواری كرد كه فرهیختگان و پژوهشگران زبان و ادب فارسی هرچه بیشتر در پاسداشت میراث فرهنگی و ادبی ایران و هند بكوشند و هریك در جهت اعتلای تمدن اصیل دو كشور هم نژاد و دوست تلاش كنند.

نبی زاده در پایان بر موفقیت دولتمردان ایران و هند و توسعه روابط پایدار دو كشور در زمینه های فرهنگی، آموزشی و اقتصادی تاكید كرد.

سرپرست رایزنی فرهنگی ایران در هند هم در این همایش گفت:' محمد

حسین نظیری نیشابوری' از شاعران صاحب سبك شعر فارسی در قرن یازدهم است كه بر جریانات شعر معاصر و بعد از خود تاثیر عمیقی نهاد.

'احمد عالمی ' افزود: نظیری نیشابوری در نیمه دوم قرن دهم هجری در نیشابور متولد شد به شاعری روی آورد و بعد به كاشان كه از مراكز مهم شعر فارسی وقت بود رفت و در مجالس شعر و شاعری حضور پیدا كرد و سپس عازم هند شد و دربار سلاطین گوركانی هند جهانگیر شاه حضور یافت و مهمترین اشعارش را در هند سرود و در سال 1021 هجری درشهر آگرا درگذشت .

وی گفت: دیوان نیشابوری مشتمل بر انواع شعر است اما در غزل تبحر و تجلی خاصی داشت و 'علامه نعمانی' او را از انبیاء شعر فارسی دانسته است .

عالمی گفت : این شاعر بزرگ مفاهیم انتزاعی، عواطف و احساسات بشری را به صورت تصویری در غزل عرضه كرده است و اهمیت او همین بس كه علامه اقبال لاهوری بشدت تحت تاثیر شعر اوست و در بسیای از غزل های خود به استقبال نظیری رفته است .

رایزن فرهنگی سفارت افغانستان در هند نیز گفت: در این شكی نیست كه فرهنگ و تمدن هر كشور نشانه قدرت و قدمت آن كشور است و برای حفظ فرهنگ سعی و تلاش وسیع باید بشود.

'بشیر احمد ' گفت : برما است برای آنهایی كه در این راستا گامهای موثری برداشته اند و برای حفظ و پاسداشت زبان و در معرفی زبان و ادبیات فارسی همه جانبه كوشیده اند دین خود را ادا كرده و نسبت به پیشگامان و بزرگان والامقام قدردان باشیم .

گفتنی است در این همایش سفیران تاجیكستان، تركمنستان و جمعی از استادان و پژوهشگران زبان و ادب فارسی ایران و هند شركت داشتند.

نظیری نیشابوری در نیشابور متولد و در هند از دنیا رفت و در عنفوان جوانی برای آزمودن توان شاعریش، به كاشان رفت كه در آن روزگار با اصفهان و قزوین، سه مركز تجمع شاعران بود.

نظیری در كاشان در مجالس شعر شركت كرد و در عین جوانی، نخبگان را مغلوب غزلهایش ساخت، مخصوصاً با غزلی كه پس از نظیری، جوابگویی به آن از سنن شاعری شد، اما هیچ كس، اینگونه نازك و لطیف و صمیمی همانند نظیری نتوانست بسراید.

نظیری پس از دوره رنسانس شعر، هنر و موسیقی در ایران به هرات و سپس به هند رفت و به دربار عبدالرحیم خان ملقب به خانخانان از امرای جهانگیر تیموری پیوست كه ایرانیان عالم، فاضل، شاعر و هنرمند را در دربار خود گردآورده بود.

نظیری در دربار خانخانان به ثروتی افسانه ای دست یافت، اما این ثروت را دفینه نكرد بلكه باز، خود دربارگونه ای پدید آورد و ایرانیان با ذوق و قریحه شعر و ادب را در آن گردآورد و به حمایت آنان پرداخت به گونه ای كه نظیری را پدر و مادر ایرانیان هند می دانستند و شاید یكی از دلایل شیوع شگفت آور شیوه شاعری نظیری، همین شاعرنوازی های او باشد.

شاعران، همان گونه كه جهانگیر و امرای او را می ستودند، نظیری را نیز می ستودند و صله می گرفتند و چون این بار، ممدوح خود شاعر بود، باید به شیوه ای می سرودند كه پسند او باشد و بدین ترتیب، شیوه شاعری نظیری پدید آمد.

نظیری نیشابوری دارای شیوه مخصوص خود بود زیرا در قالب های متنوع به عرضه آثار پرداخت و در آن پیروز و سرآمد بوده است و بخشی از سبك هندی را پدید آورد.

آساق ** 589**2047**